تبیین چارچوبی بومی برای سنجش نوآوری در ایران (بیوتکنولوژی به عنوان یک مورد)

هدف این تحقیق تبیین چارچوبی جهت سنجش(اندازه گیری) نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی ایران می باشد . برای رسیدن به هدف ، مبانی نظری و پژوهش های انجام شده در مورد سنجش نوآوری مورد بررسی قرار گرفت تا شاخص های مورد نیاز برای تبیین چارچوب را بدست دهد.درنهایت باتوجه به توانمندی هاوکاستی های رویکردهای سنجش نوآوری ،همچنین براساس مقایسه تطبیقی شاخص های سنجش نوآوری دررویکردها و چارچوبهای ارائه شده، چارچوب سازمان همکاری و توسعه اقتصادی با انجام تعدیلهایی به عنوان چارچوب مبنا برای سنجش نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی در نظر گرفته شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی ـ تحلیلی می باشد و در چارچوب تحقیقات کاربردی جای می گیرد. جامعه آماری تحقیقات را کلیه متخصصین و خبرگان مراکز تحقیقاتی – دانشگاهی و شرکت های فعال بیوتکنولوژی ایران تشکیل می دهند. داده های تحقیق بوسیله پرسشنامه با ضریب پایایی 87% از نمونه آماری جمع آوری شده است. داده های بدست آمده با استفاده از رویکرد آزمون فرض فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . باتوجه به نتایج تحقیق،شاخص های مورد نیاز برای سنجش نوآوری درحوزه بیوتکنولوژی ایران در8 حوزه تحقیق و توسعه و سرمایه گذاری در دانش،منابع انسانی،سیاست های نوآوری،عملکرد نوآوری، فناوری اطلاعات و ارتباطات،جهانی سازی،جریان های اقتصادی جهانی و بهره وری وتجارت تقسیم بندی شده اندو امکان تاثیرگذاری هر یک از شاخص ها با توجه به درجه عضویت پذیرش آنهادر محیط فازی مشخص شده است.